Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

Vαn der Grααf Generαtor

Και με πήγανε στη συναυλία τους και άκουσα αλλα δυστυχώς είδα.
Εγώ στα 30κάτι μου όπως ήταν και αναμενόμενο κατέβαζα το μέσο όρο ηλικίας. Η πλάκα ήταν οι φανς. Μου θυμίζανε να έχουν βγει από stαr wαrs cοnference. Πολύ? γέλιο. Ασπρομάλληδες με κοτσίδες και μακριά βαν ντερ γκρααφ μαύρα μακώ.

Η συναυλία μου φάνηκε καταθλιπτική. Πρώτη φορά βλέπω σε συναυλία ροκ κόσμο να τον παίρνει ο ύπνος. Και όχι γιατί η μουσική ήταν ψώφια. Αλλά τι να σου κάνουν οι παππούδες που είχαν μαζευτεί. Τι αντοχή να έχουν, ρίχνανε έναν υπνάκο μερικά λεπτα για να επιστρέψουν μπακ του μέμορυ λέϊν δριμύτεροι.

Οπτικά το θέαμα ήταν για κλάμματα. Κάτι γερόντια να χτυπιούνται. Όταν έκλεινες τα μάτια όμως ο ήχος, η φωνή, η μουσική, όλα πολύ δυνατά. Μπλινκ-μπλινκ όμως και σε έπιανε κατάθλιψη.

Ο χώρος, το bαrbican, είναι λίγο ξενέρωτο για ροκ συναυλία. Ο κόσμος περίμενε να σιωπήσει και η τελευταία νότα του κάθε κομματιού για να χειροκροτήσει, όπως θα έκανε αν άκουγε Adès και Gubaidulina.

Στο τέλος της συναυλίας μου έφυγε η άσχημη αίσθηση και τελικά έμεινα με θετικές εντυπώσεις. Ενας λόγος ότι επιτέλους το μαρτύριο των ματιών πέρασε. Αλλά βλέπωντας στο δρόμο τον κόσμο να επιστρέφει, βλέπωντας κυριούληδες στα 45, 50, και 60 τους, άλλοι με ροκ εμφάνιση, άλλοι κατευθείαν απο τη δουλειά με τη γραβάτα και το κουστούμι τους και όλοι με λαμπερά μάτια κατενθουσιασμένοι με έκανε να τους χάιρομαι. Και να συγκρίνω τι καλύτερα που είναι εδώ με νέους 50αρηδες παρά στην ελλάδα με γέρους 30άρηδες, και τον κόσμο των -άντα και -ήντα να την βρίσκει πια μονο με τσιφτετέλια και λαικούρες.

Καλά τα λέει ο μακ για τη γενιά του. Δυστυχώς το 90% των παλιών ροκάδων τώρα πετάει γαρδένιες στις πίστες.

Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας δεν μπορούσα να μην σκέφτομαι τον Σαββό/
Αnderson
...γέρος για ροκ, νέος για θάνατο...

Το παρών μη-μπλογκ αυτοκαταστρέφεται. Από εδώ και πέρα μπακ του ρηάλιτυ στο νέο κανονικό πια μπλογκ.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007

με το φτωχό μου το μυαλό

Ο πατέρας μου είναι άνθρωπος των άκρων. Ένα φαγητό για παράδειγμα, ή είναι απίστευτα εξαίσιο (το καλύτερο, μα ΤΟ καλύτερο φαγητό που έχει φάει) ή είναι τρομερά αηδιαστικό (πάρτε το απο μπροστά μου!). Ποτέ κάτι δεν είναι, ε καλούτσικο, τρώγεται.

Έτσι κι εγώ μερικές φορές ή αισθάνομαι στα πρόθυρα αυτοκτονίας, να χαθώ, να θαφτώ και να μη ξαναμιλήσω σε κανένα, ή είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Μερικές φορές όμως.

Ε, σήμερα όλοι μου λένε ότι λάμπω. Είχα προσφορά για τη νο1 και νο2 καλύτερες δουλειές στο σύμπαν. Και διάλεξα τη νο1.

Κι έτσι απο το πρωί φαντάζομαι ότι όλα που έχω βάλει στο μυαλό μου θα πραγματοποιηθούν. Θα βάλω τη λαστιχένια στολή, θα πάω να σώσω τα Αφρικανόπουλα και μετά τα Ασιατόπουλα και τα Middle-Eastern-όπουλα και θα μοιράζω λουλούδια σε όλους, και όλοι θα είναι καλα, ενωμένοι, χορτασμένοι και αγαπημένοι.

Και μη μου πείτε ότι θα δω ειδήσεις και θα ξυπνήσω γιατί δεν έχω τηλεόραση.

(όχι η δουλειά μου δεν έχει να κάνει με τον ΟΗΕ, ούτε φυσικά με πολιτική [εξω απο δω], ούτε με ανθοκομική)

Πέμπτη, Οκτωβρίου 26, 2006

Greece 2006

τα κόμπλεξ

Οι παλιοί που έβγαζαν κάποια λεφτά προσπαθούσαν να μπουν στα "σαλόνια" και να κρύψουν την εργατική τους καταγωγή.

Έτσι και εμείς, κάποιοι της γενιάς του Κλικ και του 9-84, ξηλώνουμε τις τηλεοράσεις απο τα σπίτια μας, γραφόμαστε σε NGO οργανώσεις, βγάινουμε στους δρόμους να υπερασπιστούμε τους μη προνομιούχους προσπαθώντας να ξεχάσουμε και να κρύψουμε τη μεσοαστική μας καταγωγή (upbringing).

Άραγε αυτός είναι ο νεοκομφορμισμός στο ποστ του ΜακΜαν?

ο σ.


19 χρονών.η βελόνα.μεγάλη.οι βελόνες.τρείς φορές την εβδομάδα.κούραση.λιποθυμία.το αίμα.ο σ. 19 χρονών.ροή μικρή.η βελόνα.ανάγκη. πρέπει, δεν πρέπει.τι να τρως.αιμοκάθαρση.τέσσερις ώρες.τρείς φορές την εβδομάδα. θα έρθεις για καφέ? αιμοκάθαρση.νεφρό.15 χρόνια αναμονή.ο καφές έχει κάλιο.πρήξιμο, κούραση, λιποθυμία, ναυτία.η φίστουλα.μακρυμάνικο.μέσα στον κάυσωνα.ωχ τι είναι αυτό.πάλι κράμπα.τα κιλά σου.πανικός.τα κιλά.μην πιείς υγρά.τα κιλά. αιμοκάθαρση. οστεοπόρωση, αναιμία, πίεση.ο σ. 19 χρονών.πάμε μύκονο έρχεσαι? αιμοκάθαρση.τρείς φορές την εβδομάδα.κάθε εβδομάδα.θέλω νερό.μην πιείς υγρά.τα κιλά.η πρώτη γκόμενα.τι είναι αυτοοοοό. πρεζάκια.όχι, φίστουλα.αντίο.τρείς φορές την εβδομάδα.δυό χρόνια τώρα.αναμονή.15 χρόνια αναμονή.μέσος όρος. 4,4 δότες ανά εκατομμύριο.


στην ελλάδα.σήμερα.νεφροπαθείς. 7.000

π ε ρ ι μ έ ν ο υ ν



ΓΙΝΕ ΔΩΡΗΤΗΣ. ΧΑΡΙΣΕ ΖΩΗ.

Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

στο Λίβανο

Παρασκευή, Ιουνίου 02, 2006

η Olga

Πριν μερικά χρόνια γνώρισα την Olga σε ένα πάρτυ στη Νέα Υόρκη. Ρωσίδα. Μια κοπέλα πανέμορφη, φρέσκια, κεφάτη, ανέμελη. Χόρευε ασταμάτητα. Δεν είχε έννοιες, δε την ένοιαζε τίποτα. παρα μόνο οι απολαύσεις. Της στιγμής. Το ποτό της, κάνας μπάφος, ένα καλό πήδημα, και χορός. πολύ χορός. από πάρτυ σε πάρτυ σε club σε άλλα πάρτυ σε κρεβάτια γκόμενων. δε την ένοιαζε κανείς, δεν είχε ανησυχίες, φόβους, φιλοδοξίες, προγραμματισμούς. όλα επιφανειακά και στιγμιαία. ευτυχισμένη? σίγουρα απελευθερωμένη.

Σε λίγους δικούς της είχε εμπιστευτεί την ιστορία της. Κάποια χρόνια πριν ζούσε μια ζωή πιο συμβατική. Αγωνιούσε, είχε όνειρα, σχέδια. Φόβους. Τον μεγαλύτερο τον έζησε. Σκοτώθηκε ο 6-χρονος γιος της. Και έπαψε πια να περιμένει, να φοβάται, να ελπίζει. Δε την αγκίζει πια τίποτα. Αλλά και κανένας. Λέει απελευθερώθηκε. Από τα ανθρώπινα, τα απλά. Δυστυχώς.

Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006

σήμερα..

θέλω να βυθιστώ στην ανυπαρξία..

Κυριακή, Μαΐου 14, 2006

euroβision

Είναι λέει η Γιουροβίζιον το άλλο Σάββατο. Και θα γίνει στην Ελλάδα. Μπράβο. Μάλλον θα έπρεπε λέει να το ήξερα. Αφού διαβάζω και μπλογκς. Που ζω? Στο φεγγάρι? Και θα πρέπει να πάω στο γιουροβίζιον πάρτυ που κάνει η Ν. Αλλιώς θα παρεξηγηθεί κι αυτή και όλοι οι υπόλοιποι γιατί θα προτιμήσω να πάω θέατρο – ήμαρτον – απο το να δω την εθνική, λαϊκή μας γιορτή. Άσε, δε, που έτσι που κάνω απομακρύνομαι λέει από τους φίλους μου και απο την κουλτούρα μας. Μόνο που αυτή δεν είναι η κουλτούρα μου. Εσκεμμένα. Και ναι πρώτη φορά τώρα καταλαβαίνω ότι απομακρύνομαι και χάνομαι απο την «πατρίδα» τελικά εσκεμμένα. Άσε που δεν έχω καν πατρίδα. Πολύ περιοριστικός ο όρος για αυτά που πιστεύω και για τον τρόπο που ζω.